Camiño de Santiago

Primeira etapa: Monterrei-Zos (Trasmiras)

 

Cruceiro de Monterrei. Km 0

Son as 8:30 do día 11 de abril. Comezamos unha aventura, o Camiño de Santiago,  dende o cruceiro de Monterrei, situado ao pé do castelo. Somos un  grupo de 40 persoas. Vou acompañado polas miñas comadres. A primeira etapa de 26 quilómetros levounos polo noso val entre, as viñas que comezan a agromar ata o lugar de Infesta, onde fixemos o primeiro descanso para repor forzas.  Dende alí comezamos unha moi dura subida ata As Cruces, pasamos por Rebordondo (lugar de moitos recordos dos sete anos vividos aquí), continuamos con outra boa subida ata o alto de Penaverde situado a 850m., onde fixemos a segunda e breve parada. Foron 7 quilómetros moi difíciles. Segundo nos comentan, os máis duros do Camiño. Sentímonos reconfortados por telos superado. Agora avistamos toda a chaira da Limia. Levamos andados 15 dos 26 quilómetros da etapa. Iniciamos un pequeno descenso de outros 3 quilómetros ata Viladerrei. 

 Comadres e compadre. Rebordondo

Todo o traxecto foi moi agradable. Ao comezo entre viñas, logo entre piñeiros, bidos, amieros e carballeiras. O día acompañou, sen chuvia, fresquiño e con algo de sol. A primavera xa se percibe por todos os lados. Xestas floridas, tamén as árbores froiteiras, ruído ameno dos regatos e o canto dos paxaros.  

De Viladerrei ata Zos só nos quedan 7 quilómetros. A xente está animada, pois acabaron as súbidas, agora todo é chairo. Decidimos chegar ao destino e non parar a comer. Imos andando con ganas, xa falta pouco. Iso pensamos. Andamos e andamos. Agora vese o camiño ata moi lonxe. Pola chaira da Limia, entre nabais e trigais,  andas e andas pero non dás chegado ao final. As forzas xa van a menos. Vaia camiños máis dereitos e longos... Nunca os dás acabado. O grupo vaise estirando...Cada quen vai ao seu paso. Por fin, vense lonxe as casas do lugar onde situamos o final de etapa. Parece que falta pouco. Seguimos, seguimos, animámonos e ás 14:45 chegamos ao destino. Despois de 6 horas camiñando, ¡qué satisfacción!! Sentamos, sacamos os bocatas, chegan unhas desexadas cerveciñas ben frías e a disfrutar! Témolo merecido!!

Serafín Vázquez. 12 de abril de 2021.